Je hebt fotobewerking en je hebt fotobewerking denk ik altijd. Vaak gebruik ik programma’s als Lightroom en Photoshop om een foto licht bij te schaven zodat het deze de realiteit blijft weergeven. Maar deze week had ik het idee om eens flink los te gaan op een plaatje dat tot op heden nog niet naar mijn zin was. Een goede reden hiervoor vond ik in een fotowedstrijd.
Herfstachtig bospad stage 1
Het idee van de bruine herfstblaadjes op de grond die het gehele bospad bedekken vond ik leuk, ook de compositie was niet verkeerd. Maar de foto had niet wat ik had gehoopt toen ik hem ongeveer een jaar geleden schoot.
Bij een bos denk ik al snel aan wat sprookjesachtig licht dat het allemaal net iets magischer maakt en groener dan groene bladeren waarbij je frisse lucht bijna kan ruiken. In plaats van daar dit jaar te wachten op zo’n magisch moment, keerde ik me dus tot een stukje fotobewerking.
Na wat speuren op Google vond ik een vage tutorial. Veel te overdreven, maar ik moest ergens beginnen. Dus ik heb Photoshop geopend en ben de foto flink gaan verminken. Het voelde namelijk totaal onnatuurlijk.
Herfstachtig bospad stage 2
De uitkomst was de bovenstaande foto, niet verwonderlijk als je de foute plaat uit de tutorial bekijkt. De heftigere zonnestralen en kleuren waren daar, maar eigenlijk deed het zeer aan mijn ogen.
Ik heb de foto toen in Lightroom geopend en ben lekker aan schuifjes gaan trekken. Telkens bedacht wat vind ik niet mooi, hoe wil ik het dan wel en hoe bereik ik dit. Waar ligt het aan dat het zo fel is etc. Ik vond dit zelf een leuke manier om de opties van het programma beter te leren kennen, ook al was ik nu met een creatieve uitspatting bezig en niet mijn normale nabewerking.
Herfstachtig bospad stage 3
Uiteindelijk was de foto af en als een heuse Pokémon geevalueerd naar iets volledig anders met meer power. Zo zie je dat je van een wat mindere foto dus best een spektakel kunt maken.
Ga ik dit nu met iedere foto doen? nee, fotografie is voor mij vast leggen wat ik zie. Een project als dit zie ik meer als een schilderij, waarbij je de realiteit best uit het oog mag verliezen.